Kościół pod wezwaniem Świętej Rozalii w Skorzeszycach

Nie sposób pisać o kościele w Skorzeszycach, nie wspominając o człowieku który oddał temu miejscu serce – mowa oczywiście o postaci księdza Walerego Kozłowskiego.

Kiedy w 1934 r. została erygowana tu nowa parafia, zadanie utworzenia wspólnoty parafialnej i budowy kościoła powierzono
właśnie ks. Waleremu. Zadanie wykonał z pełnym zaangażowaniem, pokazując że kościół to ludzie – świątynia stanęła w ciągu czterech lat, nadano jej wezwanie świętej Rozalii, przy niej wzniesiono budynek plebanii, poszerzono także przykościelny plac.

On sam był kochany i ceniony bardzo przez swoich parafian, gdy miał opuścić parafię – jedna z lokalnych gazet donosiła, że w Skorzeszycach rozległ się „jeden wielki szloch”. Aresztowany przez hitlerowców ksiądz został wywieziony – z parafii w Krzcięcicach – do obozu zagłady na Majdanku, gdzie zginął 8 lipca 1943 r. Zasłużonemu kapłanowi tutejsi parafianie ufundowali pamiątkową tablicę.

Dziś w Skorzeszycach stoi nowy kościół  wzniesiony w latach 1985–1991. W ołtarzu głównym umieszczono krzyż z figurą Chrystusa ukrzyżowanego, w ołtarzach bocznych – obraz Matki Bożej Częstochowskiej i obraz patronki św. Rozalii. W świątyni znajduje się także kaplica Jezusa Miłosiernego. Tabernakulum, ławki, konfesjonały, organy, rzeźbione w drewnie stacje drogi krzyżowej, nagłośnienie i dzwonnicę ufundowali parafianie. Nieopodal kościoła stoi budynek Centrum Spotkań i Dialogu Diecezji Kieleckiej im. Arcybiskupa Jerzego Matulewicza.

Skorzeszyce są jedną z nielicznych parafii, w której od wielu lat działa tzw. Franciszkański Zakon Świeckich. Przyrzeczenia, które składają tercjarze – bo o nich mówimy, są otwarte – można je złożyć, będąc osobą samotną, w małżeństwie lub będąc kapłanem.

Patronką kościoła jest Święta Rozalia. Według legendy, przed narodzeniem dziecka matka przyszłej świętej miała się dowiedzieć z proroczego snu, że ma nadać niemowlęciu nieznane i niezwykłe imię – Rozalia. Imię to składa się z nazw dwóch najpiękniejszych kwiatów: róży i lilii, mających świadczyć o życiu czystym, niewinnym, dziewiczym i oddanym Bogu (lilia) ale również o przyszłym życiu pustelniczym pełnym poświęcenia, całkowitego wyrzeczenia się świata, pokuty i wielkich umartwień (róża i jej kolce). Był to też pewnego rodzaju symbol – zapowiedź, że dziewczynka w przyszłości okaże się najpiękniejszym kwiatem całego rodu i wyspy Sycylii – gdzie się urodziła.

Gdy Rozalia dorosła do zamążpójścia ogłoszono jej zaręczyny z wysoko urodzonym młodzieńcem. Rozalia jednak zdecydowała się po kryjomu opuścić wszystko, schronić w górskiej grocie i żyć jak pustelnica. Zabrała ze sobą tylko kilka niezbędnych drobiazgów oraz krzyż i modlitewniki. Nieprzyzwyczajony do tak surowego życia organizm nie wytrzymał i dziewczyna mając 31 lat – zmarła. Na podstawie podań ludowych czas jej odejścia z tego świata określa najczęściej datą 4 IX 1160 r., stąd papież Urban VIII na ten właśnie dzień wpisał
ją do Martyrologium Rzymskiego.

4 dnia września w dzień Świętej Rozalii w parafii w Skorzeszycach odbywa się odpust.