Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i Klasztor Bernardynek w Świętej Katarzynie

Podróżujący tędy do Bodzentyna biskup krakowski Jan Rzeszowski, postanowił sprowadzić do puszczańskiej osady bernardynów. Do obsługi erygowanego w 1478 r. klasztoru i kościoła ku czci Trójcy Świętej, Matki Boskiej oraz św. Katarzyny, przeznaczył obszar na „pięć staj wokoło” z „czterema dymami”. Kościół i klasztor spłonęły w pożarze w 1534 r. Kościół odbudowano kilka lat później, a w 1633 r. rozbudowano. Bernardyni mieszkali w Świętej Katarzynie do 1815 r., a następnie przekazali klasztor bernardynkom z Drzewicy. W 1847 w klasztorze wybuchł kolejny pożar. Po naprawie spalonego dachu i wieży, w 1849 roku do Świętej Katarzyny przeniesiono drewniany ołtarz Świętej Tekli z Nowej Słupi. Wejście przez niewielkie krużganki, zwane obchodami, prowadzi do klasztornej rozmównicy i kościoła, w którym znajduje się figura patronki – według tradycji wykonana z drewna cyprysowego i przywieziona z Ziemi Świętej ok. XV w. Z kolei przed klasztorem stoi kamienna figura św. Katarzyny. Źródła podają, iż może ona pochodzić z pierwszej połowy XVI w.

Święta Katarzyna, ul. Kielecka 2

26-010 Bodzentyn