Gołoborze na Łysej Górze

Najbardziej charakterystycznym elementem przyrody nieożywionej Świętokrzyskiego Parku Narodowego są gołoborza. Nazwa gołoborze pochodzi od ludowego określenia „gołe od boru”, pozbawione lasu i oznacza charakterystyczne rumowiska skalne otoczone lasem, występujące na zboczach Łysogór. Powstały one w plejstocenie w wyniki zamarzania i rozmarzania wody,  która dostała się w szczeliny skalne. Proces taki nazywamy wietrzeniem mrozowym. Gołoborza łysogórskie, bogate w rzadkie i cenne gatunki mszaków, porostów i zwierząt, otoczone są lasem i powoli zarastają. Możemy wiec obserwować powolny proces powstawania gleby i wkraczania lasu na rumowisko skalne. Najsłynniejsze gołoborze im. Romana Kobendzy, udostępnione turystycznie dzięki specjalnej platformie, ma powierzchnię ok. 4 ha i znajduje się na szczycie Łysej Góry, skąd rozciąga się przepiękna panorama na północne przedpole Łysogór.