Kościół pod wezwaniem świętej Anny w Rakowie

Raków – stolica braci polskich. Trzydzieści synodów, świetnie działająca akademia, drukarnia, biblioteka – to sprawia, że Raków w XVII wieku staje się jednym z największych ośrodków innowierczych. Nie było wtedy kościoła w Rakowie, katolicy zamieszkujący miejscowość należeli wówczas do parafii wsi – Drogowle, odległej o kilka kilometrów.

A jednak złoty czas dla rakowskich arian skończy się. Powodem było rzekome zniszczenie granicznego krzyża przez uczniów rakowskiej szkoły. Sądu nad arianami podejmuje się biskup krakowski Jakub Zadzik.

Po wypędzeniu z Rakowa braci polskich, do miasta sprowadzeni zostają reformaci – zakonnicy mają nawracać na katolicyzm dotychczasowych sympatyków arianizmu. Reformaci działali w Rakowie w latach 164 – 1649 r., jedynym śladem ich działalności jest kościół pw. św. Anny, zwany poreformackim.

Nie przetrwały budynki klasztorne.

Kościół pw. św. Anny to fundacja XVII – wieczna. To niewielka murowana, barokowa, jednonawowa świątynia o konstrukcji dwuprzęsłowej z zamkniętym wielobocznie prezbiterium, które jest węższe i niższe od nawy. Od północy dobudowano zakrystię.

Półkoliste okna, dwuspadowy dach z niewielką wieżyczką z sygnaturką.

Wyposażenie wnętrza ma charakter późnobarokowy. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Anny Samotrzeć otoczonej przez św. Józefa i św. Jana Chrzciciela. Na belce tęczowej wznosi się krucyfiks.

Sklepienie kościoła jest kolebkowe z lunetami, na gurtach. W zakrystii zastosowano konstrukcję krzyżowo-żebrową.

Obiekt został przebudowany w połowie XVIII wieku, a jego poważny remont przeprowadzono w 1906 r. Teren wokół świątyni otacza mur.