Kościół pod wezwaniem Świętej Małgorzaty w Pierzchnicy

W roku 1336 wieś parafialna zwana Pierśnicą opłaciła świętopietrze, a to oznacza, że już wtedy funkcjonował tu kościół.

O XV – wiecznej świątyni w Pierzchnicy pisał Jan Długosz. Drewniany kościółek miał sobotę, czyli drewniany krużganek wokół prezbiterium i nawy, na zewnątrz. Podczas wizytacji parafii z roku1598 zapisano w dokumentach, że kościół był wewnątrz pięknie ozdobiony, miał malowany strop, a obok świątyni stała dzwonnica, w której zawieszone były dwa dzwony. Przy niej zaś –  drewniana kostnica.

Wzmiankowano również o rektorze szkoły i kantorze miejscowego chóru – można więc przypuszczać, że przy kościele funkcjonowała również szkoła. Pisano i o biednym szpitaliku, w którym mieszkało kilku ubogich, utrzymujących się z jałmużny.

W kolejny opisie – tym razem z 1664 roku – odnotowano zakrystię, zadaszony korytarzyka do dzwonnicy i kostnicy. Niecały wiek później wewnątrz świątyni były trzy ołtarze – główny ze sceną Ukrzyżowania oraz boczne z Matką Boską i św. Janem Kantym.

Kościół rozebrano ostatecznie w 1840, a przyczyną braku zainteresowania losem pierwotnej świątyni było wzniesienie nowego kościoła na przełomie XVIII i XIX wieku wzniesiony z fundacji Macieja Sołtyka i jego małżonki Małgorzaty.

Konsekracji dokonał w 1808 r., w „niedzielę po św. Jadwidze”, bp Jan Kanty Lenczewski.

Dzisiejsza świątynia – klasycystyczna o prostokątnej, trójprzęsłowej nawie, z wyższym jednoprzęsłowym prezbiterium, zamknięta jest półkolistą absydą. Wystrój wnętrza i uposażenia to ołtarz główny, w którego centrum widnieje św. Małgorzata z pierwszych lat XIX w., dwa ołtarze boczne są barokowe.

Ołtarz główny był wykonany w 1892 roku. Za zasuwą znajduje się figura Serca Jezusowego z 1915 r. W górnej kondygnacji ołtarza jest obraz św. Barbary.

W ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z początku XX w., u góry – św. Jadwigi Śląskiej, drugiej patronki kościoła.

Do ciekawych zabytków sztuki sakralnej należą: ołtarz Pana Jezusa Ukrzyżowanego, przeniesiony ze starego kościoła (I. poł. XVII w. ), Madonna z Dzieciątkiem (XVIII w.) czy Zwiastowanie (II poł. XVII w.).

Niemym świadkiem historii kościoła są m.in. okucia drzwi – z 1600 roku.