Pięknych baśni słuchać wolę, co się działy w dawnej dobie.

Był raz sobie…

Był raz sobie…

Początek tej opowieści należy do Leopolda Staffa, ale kontynuacja to my. A zatem…

Dawno temu, na wzgórzu za wsią pasł krowy pastuch Perz. Mgły snuły się leniwie, otulając zbocze, coś wisiało w powietrzu. To wszystko sprawiło, że nieprzyjemny dreszcz przebiegł chłopu wzdłuż kręgosłupa, nie zdążył jednak otulić się kapotą, bo nagle – jakby znikąd – wyłoniła się postać w białych szatach. Zbliżyła się do niego i podając mu duży, stary klucz rzekła: Nie bój się. Chociaż wydarzą się tu rzeczy przerażające, zostań na miejscu do końca, trzymaj ten klucz i czekaj. Staniesz się przełożonym klasztoru, który tutaj powstanie. Tym kluczem otworzysz drzwi, gdy nadejdzie czas.

W tej samej chwili rozległy się ogłuszające grzmoty. Skały zaczęły pękać z hukiem, spadając po zboczach, a wśród nich zaroiło się od gadów. Perz patrzył z niedowierzaniem jak spod ziemi wyrastają mury nieznanej budowli. Przerażone bydło uciekło w stronę wsi, a za nim, niemal nieprzytomny ze strachu, biegł Perz upuszczając przy tym klucz.

Nagle wszystko ucichło, postać zniknęła, góra znieruchomiała. Po kamiennych murach pozostały tylko ślady, które do dziś
można dostrzec w grocie przed którą stoicie. Tak powstanie groty, w której znajduje się kapliczka poświęcona Świętej Rozalii, tłumaczy legenda. Czy ta szczelina powstała na skutek działań sił nadprzyrodzonych, czy też na skutek pionowego pęknięcia tektonicznego – nie rozstrzygniemy. Jedno jest pewne – sama kapliczka jest dziełem ludzkich rąk, ponoć sam król Kazimierz Wielki kazał umieścić tam obraz świętej Rozalii, aby ta chroniła od zarazy okoliczną ludność.

W czasie wielkich epidemii w XIX wieku na Perzową Górę podążały liczne pielgrzymki, niektórzy na szczyt wchodzili na kolanach.
Perzowa Góra i kapliczka dawały schronienie powstańcom i partyzantom, do dziś zachowały się tu ślady po okopach, które podczas pierwszej wojny światowej służyły żołnierzom rosyjskim do obrony przed atakującymi od zachodu Austriakami. Przed laty wydobywano tu też kamień budowlany.

Obecnie Perzowa Góra – położona w w Paśmie Oblęgorskim jest rezerwatem przyrody. Wznosi się na wysokość 395 metrów, a w cieniu rosnących potężnych buków, grabów, dębów, jaworów, jodeł i sosen, kryją się ogromne bloki czerwonego piaskowca. Znajdziemy tu
także wychodnie szarych piaskowców kwarcytowych.

Zaletą tego miejsca jest jego niezwykła nastrojowość, która idealnie nadaje się do baśni. Zgodzicie się z nami?